بلاگ

مایکوتوکسین ها، متابولیت های ثانویه سمی تولید شده توسط قارچ های خاص، خطر قابل توجهی برای ایمنی مواد غذایی و محصولات خوراکی ایجاد می کنند. به دلیل ایجاد مشکلات شدید سلامتی در انسان و حیوانات، سطوح قابل قبول مایکوتوکسین ها در کالاهای مختلف تحت  مقررات سختگیرانه ای کنترل می شود. علاوه بر این، بسیاری در صنعت، آستانه های مایکوتوکسین را، اغلب سخت گیرانه تر از محدودیت های قانونی، تعیین می کنند تا از اعتبار برند خود محافظت کنند و ایمنی مصرف کننده را تضمین کنند.

فومونیسین‌ها گروهی از مایکوتوکسین‌ها هستند که توسط گونه‌های خاصی از قارچ‌های Fusarium تولید می‌شوند و به‌ویژه در محصولات کشاورزی مانند ذرت و سایر غلات یافت می‌شوند. این سموم می‌توانند اثرات جدی بر سلامت انسانها و حیوانات داشته باشند و به همین دلیل، اندازه‌گیری مقادیر بسیار کم آن‌ها در مواد غذایی از اهمیت زیادی برخوردار است. اندازه‌گیری فومونیسین‌ها برای رعایت مقررات ایمنی غذایی، حفظ سلامت عمومی و کنترل کیفیت محصولات ضروری است.

در اوایل دهه ۱۹۸۰، شواهدی مبنی بر ضعف دقت بین آزمایشگاهی (تجدید پذیر) در آزمون­ های روتینِ بررسی آلاینده­ ها، منجر به تغییرات اساسی در فهم شیمی تجزیه شد. پذیرش اصول CODEX و بعدا VAM آزمایشگاه­ ها را تشویق کرد تا به طور منظم در برنامه­ های آزمون مهارت (PT) شرکت کنند؛ روش­ های تجزیه ­ای صحه ­گذاری شده را به کار ببرند؛ به طور فزاینده­ای از مواد مرجع دارای گواهی برای کالیبراسیون و صحه­ گذاری روش ­های آزمون استفاده کنند؛ کنترل کیفیت داخلی (IQC) موثر را اجرا کنند؛ و اخیرا برای تایید صلاحیت بر اساس استانداردهایی مانند ISO/IEC 17025 اقدام نمایند.

کنترل کیفیت داخلی (IQC) تضمین می‌کند که عوامل تعیین‌کننده میزان عدم قطعیت، در طول استفاده روتین از یک روش آنالیز در دوره‌های زمانی طولانی تغییر نمی‌کنند.کنترل کیفیت داخلی IQC همراه با اعتباربخشی، پایه اصلی عملکرد کیفیت در آنالیزهای شیمیایی را تشکیل می دهد.

برآوردهای آنالیست ها از عدم قطعیت نتایجشان اغلب کمی پایین‌تر از واقعیت است. چگونه می‌توانیم این موضوع را بدانیم؟ با مشاهده نتایج مطالعات بین‌آزمایشگاهی مانند آزمون‌های مشارکتی و آزمون‌های مهارت. این مطالعات به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هرگونه سهم نهفته در عدم قطعیت را آشکار کنند. نتایج می‌تواند در ارزیابی اعتبار برآوردهای عدم قطعیت ما مفید باشد.

آزمون مهارت (PT) در تشخیص مسائل غیرمنتظره در آزمایشگاه شیمی تجزیه آنقدر موثر است که مشارکت در این الگوها (در

با توجه به ویرایش های انجام شده بر روی استانداردهای ملی مربوط به مرز بیشینه آفت کش ها (استانداردهای ملی ۱۳۱۱۷، ۱۳۱۱۸، ۱۳۱۱۹، ۱۳۱۲۰) و تغییر فهرست سموم موجود در این استانداردها، آزمایشگاه هایی که در این زمینه فعالیت داشتند در خصوص تهیه محلول میکس آفت کش ها،  مطابق با استاندارد های ملی جدید دچار سردرگمی شده اند.

z-score ها برای فراهم آوردن یک سیستم امتیازدهی شفاف و گسترده برای آزمایشگاه های تجزیه شرکت کننده در آزمون های مهارت ایجاد شدند. ایده اصلی این شاخص عملکرد، ارائه یک مقیاس مناسب برای بیان تفاوت بین نتیجه شرکت کننده و “مقدار تخصیص یافته” برای غلظت آنالیت است. تفسیر z-score به سادگی امکان پذیر است، اما برخی جنبه های آن نیاز به توجه دقیق دارند تا از بروز ابهام جلوگیری شود.

تریکوتسن ها دسته مهمی از سموم کپکی هستند که به طور ویژه توسط گونه های کپک فوزاریوم تولید می شوند. این  گروه از سموم به طور کلی در غلاتی مانند گندم، برنج، جو و ذرت تولید می شوند. در واقع غلات مهم ترین منبع ورود این سم به مواد غذایی و خوراک دام هستند. داکسی نیوالنول Deoxynivalenol (که با نام های دان DON  و وومیتوکسین Vomitoxin نیز نامیده می شود) شایع ترین مایکوتوکسین در گروه تریکوتسن ها بوده و توسط فوزاریوم گرامینئاروم و فوزاریوم کولموروم تولید می‌شود.

بازبینی پروتکل هماهنگ آیوپاک در سال ۲۰۰۶، ارائه دهندگان الگوهای آزمون مهارت را تشویق می‌کند تا روش امتیازدهی خود را بر اساس تناسب برای هدف قرار دهند. z-score، از طریق محاسبه انحراف نتیجه شرکت‌کننده از مقدار تخصیص ‌یافته نسبت به عدم قطعیتی که توسط ارائه ‌دهنده تعیین می‌شود، بدست می آید که به‌ طور گسترده‌ای برای هدف در برنامه خاص مناسب در نظر گرفته شده است.